Het schooljaar begint...
Door: Joey Oostenbrink
Blijf op de hoogte en volg Joey
07 September 2014 | Zweden, Umeå
Aan alles komt een eind, ook aan de introweek waarin ik en alle andere uitwisselingsstudenten niet veel anders hebben gedaan dan eten, slapen en uitgaan. Daarnaast was er natuurlijk een beetje voorbereiding vereist van de vakken die deze week zijn begonnen. Het was de hele week vrij warm en zonnig overdag, met een maximumtemperatuur van 18° C tot 20° C. 's Avonds koelt het hier wel snel af, rond 22:00 schommelt de temperatuur rond 5° C.
MAANDAG
Mijn eerste echte college startte om vier uur 's middags. De rest van de dag heb ik echt helemaal niks gedaan. Tijdens het college kregen we informatie over het schoolsysteem in het algemeen en een globale planning van de komende weken. Het systeem hier is erg anders dan dat in Nederland. Hier volgen we slechts een vak tegelijk en hebben we al na vier weken een tentamen, terwijl je in Nederland ruim 2 maanden lang drie vakken tegelijk hebt. Hier wordt ook veel nadruk gelegd op werken in groepen, bij voorkeur met personen uit andere landen en culturen. Vrijdag hebben we - opmerkelijk genoeg - een dagje teambuilding met de klas. Ben benieuwd hoe dat in elkaar zit.
DINSDAG
Weer een college, moet er nog wel even aan wennen dat ik op tijd mijn bed uit moet. Aan het eind van de middag verzamelen we ons in de grote collegezaal voor de opening van het Buddy Programme: iedereen die zich heeft opgegeven, wordt ingedeeld in een groep met ±25 internationale en 5-10 Zweedse studenten waarmee je allerlei activiteiten gaat ondernemen gedurende het semester. Mijn groep bevat drie jongens die ik al kende, plus enkele mensen die ik al had ontmoet tijdens de Campus Race en City Challenge van vorige week. Na wat onbenullige voorstelrondjes ('Hoe heet je?' 'Waar kom je vandaan?' 'Wat doe je in je vrije tijd?') verlaten we de campus om richting Lokal te gaan. Inderdaad, alweer, maar deze keer hoeven we gelukkig geen entree te betalen (scheelt mij weer een drankje). Toen het feest bijna voorbij was, ging iedereen weg en bleef ik achter met mijn Duitse buren. Tien minuten later zijn ook wij weggegaan en kwamen we onze Spaanse buurman tegen, die ons vertelde dat er een straat verderop een feestje was. Nadat we daar een half uur zijn geweest, besloten we toch om naar huis te gaan. Nadat ik voor ons drieën een nachtelijke pastamaaltijd had bereid, ging ik eindelijk slapen.
WOENSDAG
Het spreekt voor zich dat ik heb uitgeslapen en dat ik geen behoefte had aan een ontbijt. Na mijn college ben ik begonnen met mijn eerste maaltijd die geen pasta bevat: rijst met stukjes kip in een kerriesaus. Uiteraard was dit een kant-en-klare saus uit een pot. Met mijn buurman uit Bangladesh heb ik echter afgesproken dat hij mij Indisch leert koken, zodat ik wat meer variatie kan aanbrengen in Oosterse maaltijden en bepaalde sauzen zelf kan maken. Na het avondeten, om 18:00, begon de tweede activiteit van het Buddy Programme: de zogenaamde 'Photo Scavenger Hunt'. Het doel van deze avond is het maken van foto's van diverse voorwerpen en personen, bijvoorbeeld een gele auto of iemand in een uniform. Daarnaast moesten we o.a. ook met minstens vijf groepsleden op een glijbaan worden gefotografeerd en moesten we vastleggen hoe iemand van onze groep een aanzoek deed aan een medewerkster van de universiteit. Volgende week horen wij of we hebben gewonnen.
DONDERDAG
Twee dagen. Dat is exact hoe lang ik het heb volgehouden om direct op te staan wanneer de wekker gaat. Vandaag werd ik om half 10 wakker en begon mijn college om kwart over 10. Gelukkig is het met de fiets maar 5 minuten. Uiteindelijk was ik alsnog ruim op tijd, maar je voorkomt natuurlijk een boel stress door gewoon uit je bed te komen wanneer de wekker gaat. De rest van de dag was een beetje chaotisch. Nadat ik had geluncht, heb ik de was gedaan en ben ik richting de grote supermarkt buiten de stad gefietst voor wat boodschappen. Aan het eind van de middag/begin van de avond hebben we gebarbecued in het park voor mijn gebouw (letterlijk een minuut lopen vanaf mijn kamer). Hierna ben ik naar huis gegaan om te Skypen. Na de tijd heb ik niks meer gelezen op WhatsApp over wat we eventueel nog zouden gaan doen, dus ben ik thuisgebleven. Achteraf gezien bleek dat mijn netwerk was weggevallen en dat een aantal mensen toch nog weg zijn gegaan. Daar kwam ik de volgende ochtend pas achter...
VRIJDAG
Teambuilding Day! Met de voltallige marketingklas (op een 'aantal' antisociale Zweden na) zijn we rond het middaguur begonnen met diverse spelletjes in groepsverband om elkaar beter te leren kennen. Doordat een redelijk aantal mensen niet op kwam dagen, waren we gedwongen groepen te fuseren. Onder begeleiding van een evenementenbureau (waarvan de meeste medewerkers amper Engels spraken, tot mijn verbazing) begonnen we met het bedenken van een lied ter aanmoediging van de groep. Het ene lied klonk nog slechter dan het andere en ons werd verteld dat de groep zou worden gediskwalificeerd wanneer we onvoldoende zongen. Natuurlijk vonden wij dit heel leuk... Toen deden we enkele spelletjes, waaronder memory, hoepels aan elkaar doorgeven zonder elkaars handen los te laten, met vier man op twee ski's voortbewegen; allemaal met het doel zo veel mogelijk punten te verzamelen binnen een paar minuten. Uiteindelijk zijn wij op de derde plaats geëindigd (van de vijf). De organisatie beloonde ons daarop met de gulle prijs die bestond uit een aantal pennen. Uiteraard met de homepage van de faculteit Business & Economics erop. Na deze prijzenregen zijn we naar binnen gegaan voor een informatiebijeenkomst over het masterprogramma in marketing. Hier kregen we - onder het genot van koffie/thee en een gebakje - informatie van diverse docenten over de vakken die ons te wachten staan het eerste semester. Tenslotte werd gevraagd om twee studenten die de rest vertegenwoordigen in maandelijkse besprekingen met de docenten, om zo de kwaliteit van de vakken middels feedback te verbeteren. Hoewel ik door mensen werd 'genomineerd' voor deze taak, moest ik beleefd weigeren omdat ik slechts twee van de vier marketingvakken volg en dit dus niet mag doen. 's Avonds waren we van plan om naar de pub op de campus te gaan, maar deze sloot om 12 uur (i.p.v. het gangbare tijdstip 2 uur), waardoor we moesten uitwijken naar een andere bestemming. Mede door het feit dat het aantal personen dat naar binnen mocht gelijk was aan het aantal dat naar buiten ging, besloten we om naar huis te gaan.
ZATERDAG
Weer een dag vol activiteiten met teambuilding als voornaamste doel. Deze keer niet van mijn klas, maar van onze Buddy Group. De eerste ronde was voor ons (groep 9) een achtvoudig onderonsje met groep 10 dat bepaalt wie van ons doorgaat naar de halve finale.
We begonnen met het spel dat je een sinaasappel onder je kin moet klemmen en deze door moet geven aan het volgende teamlid in de rij. Het is hierbij de bedoeling dat je de sinaasappel overpakt met je kin en deze ook tussen je kin en borst of schouder vastklemt. Als de sinaasappel valt, begin je overnieuw. Het team dat het eerst de sinaasappel langs de hele rij krijgt, wint. Met een groep van 25 man ligt er natuurlijk druk op de achtersten in de rij. Op de foto zie je de twee jongens die als laatste aan de beurt waren. Zij hadden ruim drie minuten nodig, maar toen dat was gelukt, hadden we gewonnen. 1-0.
Het tweede spel was dat we een tunnel moesten vormen met onze benen (niet met de complete groep). De voorste gooit de bal door de tunnel naar de achterste, waarna deze naar voren sprint, de voorste positie inneemt en de bal naar de achterste persoon gooit. Op deze manier beweegt de rij langzaam vooruit en hier wint het team dat het eerste de finish bereikt. Weer versloegen wij groep 10, 2-0.
Het derde spel werd door twee teamleden gespeeld. De een staat in een hoepel en mag alleen binnen de hoepel bewegen. De ander staat naast de hoepel. Beide gooien over met een rauw ei en wanneer het ei terug is bij de hoepel, mag de andere persoon enkele stappen achteruit doen en wordt er opnieuw gegooid. Het winnende team is het team met de verste afstand waarbij het ei niet is gebroken. Dit was een lastige ronde, maar we hebben op het nippertje gewonnen. 3-0.
Het vierde spel was een simpel potje steen-papier-schaar. Tien leden van de groep staan in een rij. Als je verliest, ben je af. Als je wint, mag je blijven staan. Wij wonnen zowel de eerste als de tweede ronde, dus was een derde ronde niet nodig om de winnaar te bepalen. 4-0.
Het vijfde spel had als doel dat we een rij moesten vormen naar aanleiding van een bepaald criterium. Onder andere onze verjaardagen (jaar niet meegerekend, enkel dag en maand) en onze voornamen werden voor dit spel gebruikt. Doordat wij de rij twee keer sneller gevormd hadden, wonnen wij. 5-0.
Een welverdiende pauze voor groep 9. Wat limonade en koekjes gekregen, terwijl wij genoten van de stralende zon.
Bij het zesde spel moesten we kruiwagens vormen, oftewel: de een loopt op zijn handen en de ander pakt diens benen vast. Onze kruiwagens waren sneller terug bij het beginpunt dan die van de tegenstander en ik heb nog nooit zo snel op mijn handen gelopen! 6-0.
Het zevende spel: 'twinning'. We moesten opnieuw in paren worden opgedeeld, deze keer bij voorkeur mensen die dezelfde lengte hebben. We moesten met de rug tegen elkaar staan en onze armen om elkaar slaan. In deze ongemakkelijke houding moesten we zijwaarts springend de tegenstander verslaan door eerder met het hele team de afstand af te leggen. Helaas slaagde groep 10 erin deze ronde te winnen, ondanks dat we ons best hebben gedaan. 6-1. Ik heb een filmpje bijgevoegd waarop te zien is hoe twee jongens deze opdracht niet helemaal foutloos uitvoerden.
Het achtste, laatste en verschrikkelijkste spel van allemaal, dat de bijnaam 'Irish Christmas' draagt. Het team vormt - zoals gewoonlijk - een rij. De voorste rent richting een hockeystick, buigt voorover zodat zijn/haar voorhoofd de top van de stick raakt en rent vervolgens tien rondjes rondom de hockeystick. Dit is voor toeschouwers een geweldige activiteit, omdat ruim de helft van de deelnemers niet kon blijven staan na deze rondjes. Ik begon zelf redelijk fanatiek, maar na 7 rondjes begon het te duizelen. Toen ik terug wilde lopen naar mijn team (wat noodzakelijk is om de volgende te mogen laten starten), viel ik om. Toen ik de tweede keer weer niet bleef staan, besloot ik om richting mijn teamleden te rollen en de rest van de wedstrijd te bekijken. Uiteindelijk hebben we nipt verloren, maar zijn we doorgegaan naar de finale (6-2). Het bijgevoegde filmpje geeft een goed beeld van wat dit spelletje werkelijk inhoudt.
De halve finale werd door negen teams tegelijkertijd gespeeld. Met tien mensen in een rij moesten we - één voor één - zo snel mogelijk een dropveter in onze mond krijgen zonder onze handen te gebruiken en hem hierna doorslikken. Dan geef je de volgende in de rij een 'high five' en mag diegene beginnen. Wij zijn in deze zenuwslopende ronde als tweede geëindigd, wat betekent dat wij doorgaan naar de finale!
De finale was, heel toevallig, een typisch Hollandse traditie: zaklopen. Hier werden (snel scheurende) vuilniszakken gebruikt en bij een gescheurde zak moeten we een nieuwe pakken. We mogen er slechts één tegelijk gebruiken en moeten snel handelen om de wissel efficiënt te laten verlopen. Degene voor mij scheurde de zak, waardoor ik een nieuwe moest pakken. Deze 'fout' (of zoals ons team het noemt: 'pech') heeft ons waarschijnlijk de titel gekost, want we hebben de finale verloren. Gelukkig bestond de prijs alleen maar uit wat soorten snoep en hebben we dus niets belangrijks misgelopen. Natuurlijk heb ik wat foto's van de finale, inclusief een actiefoto van ondergetekende.
Na deze drukke dag ben ik thuis gaan eten (zelf spaghetti carbonara gemaakt). Hierna was het tijd voor de pre-party bij een van de groepshoofden thuis. Hij woont in een redelijk groot appartement (vergeleken met onze gangen natuurlijk) en we konden de groep van meer dan 30 man makkelijk kwijt. Hier heb ik een aantal groepsleden wat beter leren kennen en daarna zijn we richting Rex gefietst: de duurste, maar ook mooiste club van Umeå, die zich bevindt in het voormalige gemeentehuis. Het is een relatief oud pand met verschillende verdiepingen, een dansvloer, restaurant en terrassen. Natuurlijk lagen de prijzen hoger dan op andere plekken: het goedkoopste bier kost 56 kronen (ruim zes euro). Hoe dan ook was het gezellig en erg druk. Wederom heb ik nieuwe mensen leren kennen. Zoals ik inmiddels weet, ben ik erg goed in het kwijtraken van mensen. In de twee minuten die weg was, omdat ik naar de wc moest, is de hele groep erin geslaagd te verdwijnen. Uiteindelijk kwam ik een paar leden van de Buddy Group tegen en daar heb ik even mee zitten praten. Later ben ik weer een paar vrienden tegengekomen. Tenslotte zijn we gaan eten bij McDonald's, waarna we richting huis fietsten.
ZONDAG
Lekker uitgeslapen, zoals het hoort en kan op een zondagochtend. Doordat ik een lange tijd op Skype heb gezeten, is mijn ontbijt uitgesteld tot half 2. Daarna ben ik mijn kamer niet meer uitgeweest tot het moment dat we gezamenlijk aan tafel gingen. Mijn Zweedse buurman Anton heeft vandaag namelijk voor ons gekookt. Het schijnt een klassiek (ouderwets) Zweeds gerecht te zijn waarvan ik de naam alweer ben vergeten. Het zijn gekookte aardappelen met een uiensaus, plakjes bacon en lingonberryjam (de lokale specialiteit: in het noorden van Zweden maken ze werkelijk alles van deze rode besjes). Het is dus een beetje een mengelmoes van uiteenlopende smaken, maar het vult je maag goed. Na de tijd hebben we met zijn allen de afwas gedaan, zoals dat hoort natuurlijk. Binnen een paar weken is het mijn beurt om te koken. Gelukkig heb ik nog even de tijd om daarover na te denken.
Joey
p.s. Voor de personen die geïnteresseerd zijn in mijn huidige adres: ik heb een brievenbus en kan post ontvangen! (alleen normale brievenbuspost)
Joey Oostenbrink
Pedagoggränd 1C 207
90730 Umeå
Zweden
MAANDAG
Mijn eerste echte college startte om vier uur 's middags. De rest van de dag heb ik echt helemaal niks gedaan. Tijdens het college kregen we informatie over het schoolsysteem in het algemeen en een globale planning van de komende weken. Het systeem hier is erg anders dan dat in Nederland. Hier volgen we slechts een vak tegelijk en hebben we al na vier weken een tentamen, terwijl je in Nederland ruim 2 maanden lang drie vakken tegelijk hebt. Hier wordt ook veel nadruk gelegd op werken in groepen, bij voorkeur met personen uit andere landen en culturen. Vrijdag hebben we - opmerkelijk genoeg - een dagje teambuilding met de klas. Ben benieuwd hoe dat in elkaar zit.
DINSDAG
Weer een college, moet er nog wel even aan wennen dat ik op tijd mijn bed uit moet. Aan het eind van de middag verzamelen we ons in de grote collegezaal voor de opening van het Buddy Programme: iedereen die zich heeft opgegeven, wordt ingedeeld in een groep met ±25 internationale en 5-10 Zweedse studenten waarmee je allerlei activiteiten gaat ondernemen gedurende het semester. Mijn groep bevat drie jongens die ik al kende, plus enkele mensen die ik al had ontmoet tijdens de Campus Race en City Challenge van vorige week. Na wat onbenullige voorstelrondjes ('Hoe heet je?' 'Waar kom je vandaan?' 'Wat doe je in je vrije tijd?') verlaten we de campus om richting Lokal te gaan. Inderdaad, alweer, maar deze keer hoeven we gelukkig geen entree te betalen (scheelt mij weer een drankje). Toen het feest bijna voorbij was, ging iedereen weg en bleef ik achter met mijn Duitse buren. Tien minuten later zijn ook wij weggegaan en kwamen we onze Spaanse buurman tegen, die ons vertelde dat er een straat verderop een feestje was. Nadat we daar een half uur zijn geweest, besloten we toch om naar huis te gaan. Nadat ik voor ons drieën een nachtelijke pastamaaltijd had bereid, ging ik eindelijk slapen.
WOENSDAG
Het spreekt voor zich dat ik heb uitgeslapen en dat ik geen behoefte had aan een ontbijt. Na mijn college ben ik begonnen met mijn eerste maaltijd die geen pasta bevat: rijst met stukjes kip in een kerriesaus. Uiteraard was dit een kant-en-klare saus uit een pot. Met mijn buurman uit Bangladesh heb ik echter afgesproken dat hij mij Indisch leert koken, zodat ik wat meer variatie kan aanbrengen in Oosterse maaltijden en bepaalde sauzen zelf kan maken. Na het avondeten, om 18:00, begon de tweede activiteit van het Buddy Programme: de zogenaamde 'Photo Scavenger Hunt'. Het doel van deze avond is het maken van foto's van diverse voorwerpen en personen, bijvoorbeeld een gele auto of iemand in een uniform. Daarnaast moesten we o.a. ook met minstens vijf groepsleden op een glijbaan worden gefotografeerd en moesten we vastleggen hoe iemand van onze groep een aanzoek deed aan een medewerkster van de universiteit. Volgende week horen wij of we hebben gewonnen.
DONDERDAG
Twee dagen. Dat is exact hoe lang ik het heb volgehouden om direct op te staan wanneer de wekker gaat. Vandaag werd ik om half 10 wakker en begon mijn college om kwart over 10. Gelukkig is het met de fiets maar 5 minuten. Uiteindelijk was ik alsnog ruim op tijd, maar je voorkomt natuurlijk een boel stress door gewoon uit je bed te komen wanneer de wekker gaat. De rest van de dag was een beetje chaotisch. Nadat ik had geluncht, heb ik de was gedaan en ben ik richting de grote supermarkt buiten de stad gefietst voor wat boodschappen. Aan het eind van de middag/begin van de avond hebben we gebarbecued in het park voor mijn gebouw (letterlijk een minuut lopen vanaf mijn kamer). Hierna ben ik naar huis gegaan om te Skypen. Na de tijd heb ik niks meer gelezen op WhatsApp over wat we eventueel nog zouden gaan doen, dus ben ik thuisgebleven. Achteraf gezien bleek dat mijn netwerk was weggevallen en dat een aantal mensen toch nog weg zijn gegaan. Daar kwam ik de volgende ochtend pas achter...
VRIJDAG
Teambuilding Day! Met de voltallige marketingklas (op een 'aantal' antisociale Zweden na) zijn we rond het middaguur begonnen met diverse spelletjes in groepsverband om elkaar beter te leren kennen. Doordat een redelijk aantal mensen niet op kwam dagen, waren we gedwongen groepen te fuseren. Onder begeleiding van een evenementenbureau (waarvan de meeste medewerkers amper Engels spraken, tot mijn verbazing) begonnen we met het bedenken van een lied ter aanmoediging van de groep. Het ene lied klonk nog slechter dan het andere en ons werd verteld dat de groep zou worden gediskwalificeerd wanneer we onvoldoende zongen. Natuurlijk vonden wij dit heel leuk... Toen deden we enkele spelletjes, waaronder memory, hoepels aan elkaar doorgeven zonder elkaars handen los te laten, met vier man op twee ski's voortbewegen; allemaal met het doel zo veel mogelijk punten te verzamelen binnen een paar minuten. Uiteindelijk zijn wij op de derde plaats geëindigd (van de vijf). De organisatie beloonde ons daarop met de gulle prijs die bestond uit een aantal pennen. Uiteraard met de homepage van de faculteit Business & Economics erop. Na deze prijzenregen zijn we naar binnen gegaan voor een informatiebijeenkomst over het masterprogramma in marketing. Hier kregen we - onder het genot van koffie/thee en een gebakje - informatie van diverse docenten over de vakken die ons te wachten staan het eerste semester. Tenslotte werd gevraagd om twee studenten die de rest vertegenwoordigen in maandelijkse besprekingen met de docenten, om zo de kwaliteit van de vakken middels feedback te verbeteren. Hoewel ik door mensen werd 'genomineerd' voor deze taak, moest ik beleefd weigeren omdat ik slechts twee van de vier marketingvakken volg en dit dus niet mag doen. 's Avonds waren we van plan om naar de pub op de campus te gaan, maar deze sloot om 12 uur (i.p.v. het gangbare tijdstip 2 uur), waardoor we moesten uitwijken naar een andere bestemming. Mede door het feit dat het aantal personen dat naar binnen mocht gelijk was aan het aantal dat naar buiten ging, besloten we om naar huis te gaan.
ZATERDAG
Weer een dag vol activiteiten met teambuilding als voornaamste doel. Deze keer niet van mijn klas, maar van onze Buddy Group. De eerste ronde was voor ons (groep 9) een achtvoudig onderonsje met groep 10 dat bepaalt wie van ons doorgaat naar de halve finale.
We begonnen met het spel dat je een sinaasappel onder je kin moet klemmen en deze door moet geven aan het volgende teamlid in de rij. Het is hierbij de bedoeling dat je de sinaasappel overpakt met je kin en deze ook tussen je kin en borst of schouder vastklemt. Als de sinaasappel valt, begin je overnieuw. Het team dat het eerst de sinaasappel langs de hele rij krijgt, wint. Met een groep van 25 man ligt er natuurlijk druk op de achtersten in de rij. Op de foto zie je de twee jongens die als laatste aan de beurt waren. Zij hadden ruim drie minuten nodig, maar toen dat was gelukt, hadden we gewonnen. 1-0.
Het tweede spel was dat we een tunnel moesten vormen met onze benen (niet met de complete groep). De voorste gooit de bal door de tunnel naar de achterste, waarna deze naar voren sprint, de voorste positie inneemt en de bal naar de achterste persoon gooit. Op deze manier beweegt de rij langzaam vooruit en hier wint het team dat het eerste de finish bereikt. Weer versloegen wij groep 10, 2-0.
Het derde spel werd door twee teamleden gespeeld. De een staat in een hoepel en mag alleen binnen de hoepel bewegen. De ander staat naast de hoepel. Beide gooien over met een rauw ei en wanneer het ei terug is bij de hoepel, mag de andere persoon enkele stappen achteruit doen en wordt er opnieuw gegooid. Het winnende team is het team met de verste afstand waarbij het ei niet is gebroken. Dit was een lastige ronde, maar we hebben op het nippertje gewonnen. 3-0.
Het vierde spel was een simpel potje steen-papier-schaar. Tien leden van de groep staan in een rij. Als je verliest, ben je af. Als je wint, mag je blijven staan. Wij wonnen zowel de eerste als de tweede ronde, dus was een derde ronde niet nodig om de winnaar te bepalen. 4-0.
Het vijfde spel had als doel dat we een rij moesten vormen naar aanleiding van een bepaald criterium. Onder andere onze verjaardagen (jaar niet meegerekend, enkel dag en maand) en onze voornamen werden voor dit spel gebruikt. Doordat wij de rij twee keer sneller gevormd hadden, wonnen wij. 5-0.
Een welverdiende pauze voor groep 9. Wat limonade en koekjes gekregen, terwijl wij genoten van de stralende zon.
Bij het zesde spel moesten we kruiwagens vormen, oftewel: de een loopt op zijn handen en de ander pakt diens benen vast. Onze kruiwagens waren sneller terug bij het beginpunt dan die van de tegenstander en ik heb nog nooit zo snel op mijn handen gelopen! 6-0.
Het zevende spel: 'twinning'. We moesten opnieuw in paren worden opgedeeld, deze keer bij voorkeur mensen die dezelfde lengte hebben. We moesten met de rug tegen elkaar staan en onze armen om elkaar slaan. In deze ongemakkelijke houding moesten we zijwaarts springend de tegenstander verslaan door eerder met het hele team de afstand af te leggen. Helaas slaagde groep 10 erin deze ronde te winnen, ondanks dat we ons best hebben gedaan. 6-1. Ik heb een filmpje bijgevoegd waarop te zien is hoe twee jongens deze opdracht niet helemaal foutloos uitvoerden.
Het achtste, laatste en verschrikkelijkste spel van allemaal, dat de bijnaam 'Irish Christmas' draagt. Het team vormt - zoals gewoonlijk - een rij. De voorste rent richting een hockeystick, buigt voorover zodat zijn/haar voorhoofd de top van de stick raakt en rent vervolgens tien rondjes rondom de hockeystick. Dit is voor toeschouwers een geweldige activiteit, omdat ruim de helft van de deelnemers niet kon blijven staan na deze rondjes. Ik begon zelf redelijk fanatiek, maar na 7 rondjes begon het te duizelen. Toen ik terug wilde lopen naar mijn team (wat noodzakelijk is om de volgende te mogen laten starten), viel ik om. Toen ik de tweede keer weer niet bleef staan, besloot ik om richting mijn teamleden te rollen en de rest van de wedstrijd te bekijken. Uiteindelijk hebben we nipt verloren, maar zijn we doorgegaan naar de finale (6-2). Het bijgevoegde filmpje geeft een goed beeld van wat dit spelletje werkelijk inhoudt.
De halve finale werd door negen teams tegelijkertijd gespeeld. Met tien mensen in een rij moesten we - één voor één - zo snel mogelijk een dropveter in onze mond krijgen zonder onze handen te gebruiken en hem hierna doorslikken. Dan geef je de volgende in de rij een 'high five' en mag diegene beginnen. Wij zijn in deze zenuwslopende ronde als tweede geëindigd, wat betekent dat wij doorgaan naar de finale!
De finale was, heel toevallig, een typisch Hollandse traditie: zaklopen. Hier werden (snel scheurende) vuilniszakken gebruikt en bij een gescheurde zak moeten we een nieuwe pakken. We mogen er slechts één tegelijk gebruiken en moeten snel handelen om de wissel efficiënt te laten verlopen. Degene voor mij scheurde de zak, waardoor ik een nieuwe moest pakken. Deze 'fout' (of zoals ons team het noemt: 'pech') heeft ons waarschijnlijk de titel gekost, want we hebben de finale verloren. Gelukkig bestond de prijs alleen maar uit wat soorten snoep en hebben we dus niets belangrijks misgelopen. Natuurlijk heb ik wat foto's van de finale, inclusief een actiefoto van ondergetekende.
Na deze drukke dag ben ik thuis gaan eten (zelf spaghetti carbonara gemaakt). Hierna was het tijd voor de pre-party bij een van de groepshoofden thuis. Hij woont in een redelijk groot appartement (vergeleken met onze gangen natuurlijk) en we konden de groep van meer dan 30 man makkelijk kwijt. Hier heb ik een aantal groepsleden wat beter leren kennen en daarna zijn we richting Rex gefietst: de duurste, maar ook mooiste club van Umeå, die zich bevindt in het voormalige gemeentehuis. Het is een relatief oud pand met verschillende verdiepingen, een dansvloer, restaurant en terrassen. Natuurlijk lagen de prijzen hoger dan op andere plekken: het goedkoopste bier kost 56 kronen (ruim zes euro). Hoe dan ook was het gezellig en erg druk. Wederom heb ik nieuwe mensen leren kennen. Zoals ik inmiddels weet, ben ik erg goed in het kwijtraken van mensen. In de twee minuten die weg was, omdat ik naar de wc moest, is de hele groep erin geslaagd te verdwijnen. Uiteindelijk kwam ik een paar leden van de Buddy Group tegen en daar heb ik even mee zitten praten. Later ben ik weer een paar vrienden tegengekomen. Tenslotte zijn we gaan eten bij McDonald's, waarna we richting huis fietsten.
ZONDAG
Lekker uitgeslapen, zoals het hoort en kan op een zondagochtend. Doordat ik een lange tijd op Skype heb gezeten, is mijn ontbijt uitgesteld tot half 2. Daarna ben ik mijn kamer niet meer uitgeweest tot het moment dat we gezamenlijk aan tafel gingen. Mijn Zweedse buurman Anton heeft vandaag namelijk voor ons gekookt. Het schijnt een klassiek (ouderwets) Zweeds gerecht te zijn waarvan ik de naam alweer ben vergeten. Het zijn gekookte aardappelen met een uiensaus, plakjes bacon en lingonberryjam (de lokale specialiteit: in het noorden van Zweden maken ze werkelijk alles van deze rode besjes). Het is dus een beetje een mengelmoes van uiteenlopende smaken, maar het vult je maag goed. Na de tijd hebben we met zijn allen de afwas gedaan, zoals dat hoort natuurlijk. Binnen een paar weken is het mijn beurt om te koken. Gelukkig heb ik nog even de tijd om daarover na te denken.
Joey
p.s. Voor de personen die geïnteresseerd zijn in mijn huidige adres: ik heb een brievenbus en kan post ontvangen! (alleen normale brievenbuspost)
Joey Oostenbrink
Pedagoggränd 1C 207
90730 Umeå
Zweden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
