Lapland

Zaterdagavond vertrok onze bus in Umeå voor een reis van negen uur richting het uiterste noorden van Zweden. Geen oog dichtgedaan natuurlijk: slapen in een bus die ook nog af en toe stopt (gevolgd door hysterische passagiers die allemaal een luchtje willen scheppen en hun lampjes aan doen) is niet mijn specialiteit.

MAANDAG - ZATERDAG
Ik heb de dagen vóór Lapland een paar noemenswaardige dingen gedaan. Ten eerste heb ik mijn IKSU-record gebroken door maar liefst vijf uur in het sportcentrum actief te zijn gedurende een week tijd. Die uren bestonden uit beachvolley, badminton en squash. Verder hebben we op woensdag een concert van studentenbands bezocht, waar mijn buurvrouw Melanie heeft gezongen. Op donderdag vierden we Maria's verjaardag en hebben we haar allemaal een pot Nutella gegeven zodat ze genoeg heeft tot ze in juni terug gaat naar Spanje. Ook de taart bevatte Nutella. De rest van dit verslag zal over de reis in Lapland gaan.

ZONDAG
's Ochtends om half 8 kwam de bus aan bij het hostel in Kiruna, waar we een nacht zullen slapen. Hier maken we ook kennis met onze reisleider Alex, een Australiër die zo'n beetje de halve wereld heeft rondgereisd en momenteel in Engeland woont. In het hostel konden we genieten van een uitgebreid ontbijt (tevens de enige inbegrepen maaltijd van de hele reis). Om 09:15 vertrokken we met een klein groepje voor de combi tour, die bestond uit een ritje op zowel een sneeuwscooter als een hondenslee. Wij begonnen met de sneeuwscooter, nadat we voorzien waren van dikke overalls, laarzen en helmen. Aangezien er "niet zo veel" sneeuw lag (aldus de instructeurs, die blijkbaar meters gewend zijn) konden we op de meeste stukken maar 20 km/h rijden. Op sommige vlaktes konden we sneller en ik heb 50 gehaald, volgens mij. Daarna zijn we gestopt voor wat koffie/thee en een plak cake, waarna de groepen wisselden. Wij stapten op de slee, die werd getrokken door een groep huskies. Na dit uitstapje gingen we terug naar het hostel, waar we een half uur later alweer vertrokken met Alex voor een korte rondleiding door Kiruna. Hierbij gingen we onder andere naar een kerk (blijkbaar uitgeroepen tot "mooiste gebouw van Zweden" in 2003), het gemeentehuis en het centrum, met als hoogtepunt de ICA-supermarkt en een pinautomaat. Kiruna is niet bepaald een bruisende stad. De ijzermijn is van groot belang voor de plaatselijke economie. De stad begint recentelijk gedeeltelijk weg te zakken vanwege de mijn, maar de gemeente en de inwoners zijn bereid het centrum enkele kilometers te verplaatsen om de mijn in stand te kunnen houden. Dat geeft toch maar weer aan hoe essentieel de mijn is voor Kiruna. 's Avonds hebben we met z'n zessen spaghetti met gehaktballen en tomatensaus gegeten, bereid door onze kok Jimmy. Rond 21:00 zijn we richting café The Bishop's Arms gelopen om daar een drankje te doen. Om elf uur sloot de tent, waarna we terugliepen naar het hostel en de eerste dag in Lapland afsloten.

MAANDAG
's Ochtends na zes uur slaap eruit rond 8 uur. Ondanks het feit dat ik de enige ben die niet in de bus heeft geslapen en ook geen middagdutje heeft gedaan gisteren, voel ik me vrij energiek vandaag (en ik ben de eerste die uit bed stapt en ontbijt maakt). Nadat onze kamer is geïnspecteerd door een medewerker van het hostel zijn we klaar voor vertrek richting Jukkasjärvi, een klein plaatsje dat bekend staat om zijn ijshotel. Er wordt momenteel nog hard gewerkt aan het hotel: alleen de buitenkant en de muren en pilaren binnen staan er nu. Kunstenaars waren in diverse kamers aan het werk met hun ijscreaties. Na dit bezoek ging de bus verder richting Rensjön, waar we een rendierboerderij van een Samí familie bezochten. Eerst gingen we met de eigenaar, een zeventigjarige man, tussen de rendieren staan. We hadden de mogelijkheid ze te voeren en foto's te maken. De man vertelde ons wat verhalen en wijsheden, waarna we met de andere groep wisselden door in de houten hut te gaan zitten. Hier zaten we op de grond (op een rendierhuid) in een cirkel rond een groot vuur. De man vertelde ons meer verhalen en we kregen allemaal een stukje brood met rendiervlees en een bekertje rendierbouillon, wat erg gezond voor je schijnt te zijn (veel omega-3 onder andere). Interessant detail is dat de bouillon voornamelijk wordt gemaakt van rendierballen. Na dit tweede uitstapje van vandaag bracht de bus ons bij het hostel in Abisko, een klein plaatsje in het uiterste noordwesten van Zweden en dus erg dicht bij de Noorse grens. Abisko heeft amper 80 inwoners. Het hostel en naastgelegen hotel liggen niet in de stad, maar twee kilometer verderop, in Abisko National Park. Nadat we onze spullen uit hadden gepakt, heb ik spaghetti carbonara gemaakt voor ons zessen. 's Avonds gingen we richting een grote tent (soort tipi) om daarin te barbecueën. Het was helaas te bewolkt om het noorderlicht te kunnen zien. Abisko staat bekend als de beste plek in heel Zweden wat het noorderlicht betreft. Wie weet hoe de lucht er morgen uitziet.

DINSDAG
Om 09:45 vertrok de bus richting Narvik (Noorwegen) voor een kort bezoekje. Onderweg zijn we even bij de fjorden gestopt voor wat foto's. In Narvik hebben we het Oorlogsmuseum bezocht, dat in het teken staat van de Duitse invasie van Noorwegen tijdens de Tweede Wereldoorlog en in het bijzonder de Slag om Narvik in 1940. Hierna zijn we naar de haven gewandeld, waar eigenlijk helemaal niets te zien was. Toen liepen we terug richting de bus voor de laatste stop in Narvik: het Scandic hotel. De bovenste verdieping bevat de zogenaamde skybar: een lunchroom/café dat uitzicht biedt over de hele stad. Rond 15:00 waren we terug in Abisko. Twee uur later zaten we met een groep in de sauna bij het meer. Nadat we het redelijk warm hadden, gingen we in zwemkleding naar buiten om (door de sneeuw!) het meer in te rennen, met de optie om daarna in de sneeuw te rollen. Uiteraard heb ik dit allemaal gedaan. Tegen mijn verwachting in ben ik hier helemaal niet ziek van geworden, niet eens verkouden! 's Avonds hebben we (na een pannenkoekendiner met ons groepje) zitten kaarten. Toen de meesten naar bed gingen, ben ik rijst gaan koken voor de terugreis morgen. Ik ben in de keuken blijven hangen nadat ik hoorde dat het noorderlicht tot 3 uur mogelijk zichtbaar zou zijn. Met wat anderen heb ik zitten kaarten en we gingen elk half uur naar buiten om te kijken. Ik heb het noorderlicht gezien in allerlei vormen, hoewel niet zo sterk als ik had gehoopt en je misschien van Abisko zou verwachten.

WOENSDAG
Vier uur later was het alweer tijd om te ontbijten. Wonder boven wonder voelde ik me nog vol energie, na 16 uur slaap in vier nachten. Om half 10 moesten we uit de kamer en vertrokken we voor een wandeltocht in de sneeuw met z'n vijven. We besloten de gele route te nemen, die 5 kilometer lang is. Halverwege kwamen we een bord tegen dat zei: "waterval, 3 km". Toen zijn we die kant op gelopen, waarna we bij een miezerig bruggetje kwamen met een bevroren rivier. Wat mij betreft halen ze dat bord morgen nog weg. We wilden terug lopen en iemand besloot dat we het bestaande pad niet terug hoefden te volgen, zolang we langs de rivier zouden blijven lopen. Diegene kreeg daar wel spijt van toen we doorhadden dat de terugweg een stuk langer en zwaarder (en avontuurlijker) was dan de heenweg. We zijn o.a. een bevroren rivier overgestoken (met af en toe wat krakend ijs onder onze voeten), tussen de bomen omhoog en omlaag geklommen, en we hebben in sneeuw van ruim 30 centimeter hoog enkele kilometers gelopen. Uiteindelijk kwamen we terug bij het watervalbord en later bij de start van de route. Na een korte lunch en het opladen van mijn telefoon konden we om 14:30 vertrekken met de bus richting Umeå. We zijn rond 19:00 gestopt bij de poolgrens, waar een bordje aangeeft hoeveel kilometers diverse plaatsen van deze grens zijn verwijderd. Daarna zijn we bij een wegrestaurant gestopt voor, in mijn geval, een hamburger en patat. Rond half 1 was ik weer op mijn kamer, waarna ik lekker het klokje rond heb geslapen in mijn "eigen" bed.