De roze week
Door: Joey Oostenbrink
Blijf op de hoogte en volg Joey
12 Oktober 2014 | Zweden, Umeå
Vrijdagnacht stond ik buiten, te wachten op een taxi. Ik droeg een kletsnatte roze broek met daarboven slechts een jas. Gevoelstemperatuur -10. Elke taxi reed door. Bibberend van de kou deden we verwoede pogingen de taxicentrale te bereiken, maar dit lukte niet. Zouden we thuiskomen voordat we serieus onderkoeld zouden raken? Afgezien van dit 'bijzondere' moment deze week heb ik meer gedaan natuurlijk. Ik begin zoals gewoonlijk bij de maandag.
MAANDAG
Amper iets noemenswaardigs gedaan. Geen colleges, geen huiswerk. 's Avonds Zweeds, dat was het wel.
DINSDAG
Ik leg voorzichtig mijn producten op de kassaband. Terwijl ik me erger aan de personen voor mij, die elk drie keer zo veel ruimte op de band gebruiken dan ze eigenlijk nodig hebben, kom ik tot de conclusie dat ik geen portemonnee bij me heb en dus niet kan betalen. Ik zoek de dichtstbijzijnde Lidl-medewerker en vind er een die niet te druk in gesprek is met collega's om een klant te helpen. Ze zet mijn mandje in het magazijn en ik beloof terug te komen. Uiteindelijk heb ik alsnog al mijn boodschappen succesvol gedaan. Hierna ben ik naar het postkantoor gegaan voor wat kantoorartikelen. Er was slechts een persoon voor mij aan de beurt, dus ik vond het niet nodig een nummertje te trekken. Blijkbaar vond het personeel dit wel en nadat de vrouw had afgerekend, drukte de bediende op het knopje en kwam nummer 12 in beeld. Een van de net binnenlopende klanten grist het papiertje met 12 uit de nummerautomaat en het gevolg is dat ik op twee mensen moet wachten die veel later dan ik binnenkwamen. Tot zo ver mijn avonturen in de winkels.
's Middags hadden we een seminar op de universiteit. We moesten een individueel rapport maken, waarin we beschreven hoe Twitter ouderen kon aansporen een account aan te maken (conclusie: begin er niet aan, kost te veel geld en tijd). Toen werden we in groepen verdeeld en moesten we onze rapporten combineren in een presentatie. De sfeer was vrij informeel en hoogstwaarschijnlijk hebben we allemaal een voldoende voor dit onderdeel, dat 10% uitmaakt van het eindcijfer. 's Avonds heb ik weer een culinaire mijlpaal bereikt: ik heb voor het eerst een saus voor de rijst helemaal zelf gemaakt, in plaats van een pot kant-en-klare saus te kopen bij de Lidl zoals twee weken geleden. Ik denk dat ik dit blijf doen, aangezien je alles precies zo kunt maken als je het zelf wilt. Witte rijst, blokjes kip en een licht pikante kerriesaus: het herhalen waard. Later op de avond heb ik met wat vrienden de tweede 'grote' reis geboekt voor dit semester: op Tweede Kerstdag vertrekken we met het vliegtuig naar Stockholm, blijven daar enkele dagen, waarna we met de boot naar Tallinn gaan. Oudjaarsavond wordt in Riga gevierd en als we terug gaan, blijven we nog een nacht in Stockholm voordat we terugvliegen naar Umeå.
WOENSDAG
Vrijdag is 'Life in Color', een feest waarbij veel verf komt kijken. Voor het optimale effect wordt witte kleding aangeraden. We waren in het centrum voor een zonnebril, maar besloten bij H&M een goedkope witte broek te kopen. De outfit was nu compleet. Verder heb ik slechts huiswerk gemaakt voor Consumer Behavior en Zweedse les; volgende week heb ik geen Zweeds, daarentegen heb ik als huiswerk een soort oefentoets gekregen van de hoofdstukken die we tot nu toe hebben behandeld. Deze was vrij eenvoudig. Als dit het niveau van het tentamen is, maak ik me geen zorgen over de 15(!) studiepunten.
DONDERDAG
Na het college heb ik alweer huiswerk gemaakt (ik begin hier langzamerhand op een goede student te lijken) en een kaartje gekocht voor de ijshockeywedstrijd van Skellefteå. Deze club, uit de gelijknamige plaats, enkele kilometers van Umeå verwijderd, speelt in de hoogste competitie van Zweden en is al enkele jaren op rij de nummer 1. Hier wordt een hoger niveau verwacht dan bij de plaatselijke club Tegs SK, waar ik afgelopen week ben geweest. 's Avonds heb ik bij de sportschool IKSU beachvolleybal gespeeld. Binnen. IKSU heeft een grote zaal met vier volleybalvelden en de vloer is een grote zandbak. Dat is echt bijzonder om te zien en te ervaren. Ik ga dit waarschijnlijk vaker doen, hoewel ik weet dat ik zulke dingen vaker beloof en dat er in de praktijk nooit veel van terecht komt. Ik zal het proberen. Op de terugweg naar huis regende het zo hard, dat ik mijn kletsnatte kleding direct uittrok toen ik thuiskwam. Voor de duidelijkheid: ik heb amper vijf minuten gefietst. Het begint hier zowat op de Nederlandse herfst te lijken: veel regen en wind. Sneeuw komt (helaas?) pas in november of later.
VRIJDAG
Wat ik overdag heb gedaan, was niet zo interessant. 's Avonds was het tijd voor Life in Color! In mijn witte outfit ging ik op pad met de rest van de groep. Eenmaal aangekomen bleek dat de toiletten het voornaamste probleem waren. Drie ruimtes met elk drie wc's, twee ruimtes voor dames en een voor heren. De helft van de mensen in de mannen-wc waren meisjes! We stonden bijna een kwartier in de rij voor de wc. Later kwamen we erachter dat er urinoirs stonden in het rokersgedeelte, buiten. Dat was met -5 en kletsnatte kleding niet zo'n prettige ervaring, maar er was tenminste geen rij. Op een gegeven moment spoten ze vanaf het podium zo veel verf (er kwam toevallig alleen roze verf onze kant op) dat mijn shirt, en later ook mijn broek, egaal roze kleurde. De verf was erg waterig, dus de kleren werden nogal nat. Het uitwringen van mijn shirt zorgde voor een flinke roze plas op de vloer en enkele minuten later kreeg ik een nieuwe lading verf. Shirts werden zo glibberig dat je letterlijk tussen andere mensen door moest glijden om ze te passeren. Een opmerkelijke ervaring. Toen we besloten naar huis te gaan, kwamen we tot het besef dat het onmogelijk zou zijn om onze kleding droog te krijgen. We besloten onze shirts uit te trekken en slechts een jas te dragen, hopend dat er een taxichauffeur zou zijn die ons mee wil nemen. Na een tijdje bibberend buiten te hebben gestaan, is dit gelukt. Bij het betalen viste een van ons twee briefjes van 100 kronen uit zijn portemonnee, druipend van de verf. Gelukkig was de chauffeur de beroerdste niet en accepteerde hij het geld. Na een heerlijk warme en reinigende douche viel ik in een welverdiende slaap.
ZATERDAG
Ik word wakker en loop naar de badkamer voor een kleine boodschap. Overal zie ik roze: het douchegordijn, de plasjes op de vloer, mijn kleding en schoenen; overal zie en ruik je Life in Color. Op de een of andere manier zijn mijn shirt en broek egaal roze geworden. Ik zou er zo mee naar de Gay Pride kunnen. Natuurlijk wil ik mijn kleding proberen weer wit te krijgen, maar ik kan morgenochtend pas gebruik maken van de wasmachine. Nadat ik de rest had schoongemaakt, was het tijd om met mijn familie af te spreken. Op de parkeerplaats bij de Lidl. Iedereen stond boodschappen in de auto te pakken en ik kwam langzaam dichterbij met een bos bloemen in mijn hand. Echt een 'All You Need Is Love' momentje. Ik heb ze de corridor laten zien en daarna zijn we naar hun plek gereden om daar samen te eten. 's Avonds moest ik weer thuis zijn voor de zoveelste corridor party bij mij. Met op het drukste moment ±120 gasten en geen echte problemen is dit het succesvolste feestje tot nu toe geworden. Iedereen was tevreden.
ZONDAG
Ik bespaar iedereen het geklaag over het opruimen van de zooi van het feestje. Dan zou elk bericht dezelfde tekst hebben bij de zondag. Wat wel opmerkelijk is, is het feit dat we voor ruim 170 kronen aan statiegeld hebben ontvangen van de blikjes en flesjes die we overal hebben aangetroffen. Voor de duidelijkheid: elk blikje of flesje is 1 kroon waard en we hebben uiteindelijk dus bijna 20 euro opgehaald hiermee. Dat dekt de kosten voor de schoonmaak wel weer. Later op de middag is de familie Oostenbrink richting het T3 Center gereden voor de ijshockeywedstrijd van de plaatselijke trots Tegs SK. Tegenstander Piteå werd met maar liefst 4-1 opgerold en de wedstrijd werd gekenmerkt door diverse opstootjes, wat goed was voor de amusementswaarde. 's Avonds was het weer tijd voor een diner door een van de buren. Het Duitse menu van de dag was klöße (http://en.wikipedia.org/wiki/Kn%C3%B6del), witte(?) sperziebonen met paneermeel en stukjes rundvlees in een of andere saus. Veel voor mij vreemde combinaties, maar daarom niet minder lekker.
Dat was mijn week alweer. Ik ga de komende dagen proberen mijn familie kennis te laten maken met de stad en ik hoop dat ze een glimp kunnen opvangen van het noorderlicht. Als het effect sterk is, kunnen ze de groene lucht waarschijnlijk vanuit hun huisje op de camping zien...
MAANDAG
Amper iets noemenswaardigs gedaan. Geen colleges, geen huiswerk. 's Avonds Zweeds, dat was het wel.
DINSDAG
Ik leg voorzichtig mijn producten op de kassaband. Terwijl ik me erger aan de personen voor mij, die elk drie keer zo veel ruimte op de band gebruiken dan ze eigenlijk nodig hebben, kom ik tot de conclusie dat ik geen portemonnee bij me heb en dus niet kan betalen. Ik zoek de dichtstbijzijnde Lidl-medewerker en vind er een die niet te druk in gesprek is met collega's om een klant te helpen. Ze zet mijn mandje in het magazijn en ik beloof terug te komen. Uiteindelijk heb ik alsnog al mijn boodschappen succesvol gedaan. Hierna ben ik naar het postkantoor gegaan voor wat kantoorartikelen. Er was slechts een persoon voor mij aan de beurt, dus ik vond het niet nodig een nummertje te trekken. Blijkbaar vond het personeel dit wel en nadat de vrouw had afgerekend, drukte de bediende op het knopje en kwam nummer 12 in beeld. Een van de net binnenlopende klanten grist het papiertje met 12 uit de nummerautomaat en het gevolg is dat ik op twee mensen moet wachten die veel later dan ik binnenkwamen. Tot zo ver mijn avonturen in de winkels.
's Middags hadden we een seminar op de universiteit. We moesten een individueel rapport maken, waarin we beschreven hoe Twitter ouderen kon aansporen een account aan te maken (conclusie: begin er niet aan, kost te veel geld en tijd). Toen werden we in groepen verdeeld en moesten we onze rapporten combineren in een presentatie. De sfeer was vrij informeel en hoogstwaarschijnlijk hebben we allemaal een voldoende voor dit onderdeel, dat 10% uitmaakt van het eindcijfer. 's Avonds heb ik weer een culinaire mijlpaal bereikt: ik heb voor het eerst een saus voor de rijst helemaal zelf gemaakt, in plaats van een pot kant-en-klare saus te kopen bij de Lidl zoals twee weken geleden. Ik denk dat ik dit blijf doen, aangezien je alles precies zo kunt maken als je het zelf wilt. Witte rijst, blokjes kip en een licht pikante kerriesaus: het herhalen waard. Later op de avond heb ik met wat vrienden de tweede 'grote' reis geboekt voor dit semester: op Tweede Kerstdag vertrekken we met het vliegtuig naar Stockholm, blijven daar enkele dagen, waarna we met de boot naar Tallinn gaan. Oudjaarsavond wordt in Riga gevierd en als we terug gaan, blijven we nog een nacht in Stockholm voordat we terugvliegen naar Umeå.
WOENSDAG
Vrijdag is 'Life in Color', een feest waarbij veel verf komt kijken. Voor het optimale effect wordt witte kleding aangeraden. We waren in het centrum voor een zonnebril, maar besloten bij H&M een goedkope witte broek te kopen. De outfit was nu compleet. Verder heb ik slechts huiswerk gemaakt voor Consumer Behavior en Zweedse les; volgende week heb ik geen Zweeds, daarentegen heb ik als huiswerk een soort oefentoets gekregen van de hoofdstukken die we tot nu toe hebben behandeld. Deze was vrij eenvoudig. Als dit het niveau van het tentamen is, maak ik me geen zorgen over de 15(!) studiepunten.
DONDERDAG
Na het college heb ik alweer huiswerk gemaakt (ik begin hier langzamerhand op een goede student te lijken) en een kaartje gekocht voor de ijshockeywedstrijd van Skellefteå. Deze club, uit de gelijknamige plaats, enkele kilometers van Umeå verwijderd, speelt in de hoogste competitie van Zweden en is al enkele jaren op rij de nummer 1. Hier wordt een hoger niveau verwacht dan bij de plaatselijke club Tegs SK, waar ik afgelopen week ben geweest. 's Avonds heb ik bij de sportschool IKSU beachvolleybal gespeeld. Binnen. IKSU heeft een grote zaal met vier volleybalvelden en de vloer is een grote zandbak. Dat is echt bijzonder om te zien en te ervaren. Ik ga dit waarschijnlijk vaker doen, hoewel ik weet dat ik zulke dingen vaker beloof en dat er in de praktijk nooit veel van terecht komt. Ik zal het proberen. Op de terugweg naar huis regende het zo hard, dat ik mijn kletsnatte kleding direct uittrok toen ik thuiskwam. Voor de duidelijkheid: ik heb amper vijf minuten gefietst. Het begint hier zowat op de Nederlandse herfst te lijken: veel regen en wind. Sneeuw komt (helaas?) pas in november of later.
VRIJDAG
Wat ik overdag heb gedaan, was niet zo interessant. 's Avonds was het tijd voor Life in Color! In mijn witte outfit ging ik op pad met de rest van de groep. Eenmaal aangekomen bleek dat de toiletten het voornaamste probleem waren. Drie ruimtes met elk drie wc's, twee ruimtes voor dames en een voor heren. De helft van de mensen in de mannen-wc waren meisjes! We stonden bijna een kwartier in de rij voor de wc. Later kwamen we erachter dat er urinoirs stonden in het rokersgedeelte, buiten. Dat was met -5 en kletsnatte kleding niet zo'n prettige ervaring, maar er was tenminste geen rij. Op een gegeven moment spoten ze vanaf het podium zo veel verf (er kwam toevallig alleen roze verf onze kant op) dat mijn shirt, en later ook mijn broek, egaal roze kleurde. De verf was erg waterig, dus de kleren werden nogal nat. Het uitwringen van mijn shirt zorgde voor een flinke roze plas op de vloer en enkele minuten later kreeg ik een nieuwe lading verf. Shirts werden zo glibberig dat je letterlijk tussen andere mensen door moest glijden om ze te passeren. Een opmerkelijke ervaring. Toen we besloten naar huis te gaan, kwamen we tot het besef dat het onmogelijk zou zijn om onze kleding droog te krijgen. We besloten onze shirts uit te trekken en slechts een jas te dragen, hopend dat er een taxichauffeur zou zijn die ons mee wil nemen. Na een tijdje bibberend buiten te hebben gestaan, is dit gelukt. Bij het betalen viste een van ons twee briefjes van 100 kronen uit zijn portemonnee, druipend van de verf. Gelukkig was de chauffeur de beroerdste niet en accepteerde hij het geld. Na een heerlijk warme en reinigende douche viel ik in een welverdiende slaap.
ZATERDAG
Ik word wakker en loop naar de badkamer voor een kleine boodschap. Overal zie ik roze: het douchegordijn, de plasjes op de vloer, mijn kleding en schoenen; overal zie en ruik je Life in Color. Op de een of andere manier zijn mijn shirt en broek egaal roze geworden. Ik zou er zo mee naar de Gay Pride kunnen. Natuurlijk wil ik mijn kleding proberen weer wit te krijgen, maar ik kan morgenochtend pas gebruik maken van de wasmachine. Nadat ik de rest had schoongemaakt, was het tijd om met mijn familie af te spreken. Op de parkeerplaats bij de Lidl. Iedereen stond boodschappen in de auto te pakken en ik kwam langzaam dichterbij met een bos bloemen in mijn hand. Echt een 'All You Need Is Love' momentje. Ik heb ze de corridor laten zien en daarna zijn we naar hun plek gereden om daar samen te eten. 's Avonds moest ik weer thuis zijn voor de zoveelste corridor party bij mij. Met op het drukste moment ±120 gasten en geen echte problemen is dit het succesvolste feestje tot nu toe geworden. Iedereen was tevreden.
ZONDAG
Ik bespaar iedereen het geklaag over het opruimen van de zooi van het feestje. Dan zou elk bericht dezelfde tekst hebben bij de zondag. Wat wel opmerkelijk is, is het feit dat we voor ruim 170 kronen aan statiegeld hebben ontvangen van de blikjes en flesjes die we overal hebben aangetroffen. Voor de duidelijkheid: elk blikje of flesje is 1 kroon waard en we hebben uiteindelijk dus bijna 20 euro opgehaald hiermee. Dat dekt de kosten voor de schoonmaak wel weer. Later op de middag is de familie Oostenbrink richting het T3 Center gereden voor de ijshockeywedstrijd van de plaatselijke trots Tegs SK. Tegenstander Piteå werd met maar liefst 4-1 opgerold en de wedstrijd werd gekenmerkt door diverse opstootjes, wat goed was voor de amusementswaarde. 's Avonds was het weer tijd voor een diner door een van de buren. Het Duitse menu van de dag was klöße (http://en.wikipedia.org/wiki/Kn%C3%B6del), witte(?) sperziebonen met paneermeel en stukjes rundvlees in een of andere saus. Veel voor mij vreemde combinaties, maar daarom niet minder lekker.
Dat was mijn week alweer. Ik ga de komende dagen proberen mijn familie kennis te laten maken met de stad en ik hoop dat ze een glimp kunnen opvangen van het noorderlicht. Als het effect sterk is, kunnen ze de groene lucht waarschijnlijk vanuit hun huisje op de camping zien...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
