Op een oude fiets moet je... fietsen

Sinds afgelopen vrijdag ben ik herenigd met mijn dierbaarste stuk schroot: mijn fiets! Een vervoermiddel dat erg welkom is in een tijd waarin je niet blindelings kunt vertrouwen op het openbaar vervoer. De metro's en treinen zijn onlangs diverse keren buiten werking geweest door mensen die levensmoe waren. Ik ben inmiddels treinmoe.

De treinen zijn niet zó erg hoor. Een groot voordeel van de S-tog (lokale treinen in Kopenhagen en naar omliggende kleine steden) is dat je fiets gratis mee kan. Er zijn wagons speciaal ingericht voor fietsen, en op het perron staat een grote fiets afgebeeld op de plek waar je moet instappen. Erg handig! Zoals vandaag, toen de trein niet reed, moest ik met de fiets naar de uni. Op de terugweg reden de treinen weer en heb ik de fiets mooi in de trein meegenomen. Wanneer gaat de NS hier iets mee doen..?

Afgelopen donderdag was voor mij het absolute dieptepunt in mijn leven wat openbaar vervoer betreft. Rond kwart over 12 besloot ik een feestje te verlaten om de op een na laatste trein naar huis te nemen. Ik moest eerst met de metro, om bij het treinstation te komen. De metro reed niet. "Gelukkig" hadden ze metrobussen ingezet. Het duurde zo lang voordat er eentje kwam dat de helft van de wachtenden in voorbijrijdende taxi's is gestapt. Toen ik uiteindelijk het station had bereikt, was zojuist de laatste trein vertrokken. Daar sta je dan om 1 uur 's nachts.

Binnen een paar minuten was ik alweer op weg, gewapend met Google Maps in mijn linkerhand en een uitgedroogd 7-Eleven broodje in mijn rechterhand. Wie zegt dat mannen niet kunnen multitasken? Redelijk snel vond ik een bushalte voor de nachtbus richting Ballerup (voor wie dat nog steeds niet weet: het gat waar ik woon, 20km buiten Kopenhagen). Eenmaal aangekomen raakte ik nogal verdwaald. Alle flats leken op elkaar, de bushalte die Google Maps aangaf bleek niet te bestaan en inmiddels had ik alweer honger. Het leven is hard. Even overwoog ik naar huis te lopen, tot Google Maps mij van een reality-check voorzag met de boodschap dat dit 1,5 uur zou duren. Uiteindelijk ben ik via een park en een of ander bouwterrein bij een andere bushalte gekomen. Al met al duurde het 3,5 uur voordat ik thuis was. Dat moet toch ook een record zijn!

Genoeg over vervoer, of een gebrek daaraan. Inmiddels heb ik ALLE onderdelen van mijn inrichting ontvangen. Ik heb een foto van (een deel van) mijn kamer bijgevoegd zodat je enig idee hebt van hoe het eruit ziet. Waarschuwing: de foto heeft een hoog IKEA-gehalte. Uit de buurt houden van kleine kinderen.

Op zondag ben ik nog bij de cisterne (chic synoniem voor "regenput") geweest in de voormalige koninklijke tuin, tegenwoordig een park. Je gaat in een glazen piramide (soort Louvre-imitatie, maar dan kleiner) naar beneden. De ruimte onder het park deed vroeger dienst als opslagplaats voor de watervoorziening van Kopenhagen. Nu wordt de ruimte eens in de zoveel tijd anders vormgegeven door een kunstenaar. In dit geval was er een lichtgevend pad over water, met regen die in lichtbundels naar beneden kwam. Best leuk om te zien. Het is overigens de plaats waar de jaarlijkse groei van stalagmieten en stalactieten het grootst ter wereld is. 16 centimeter per jaar! Nu heb je iets om je collega's te vertellen in de koffiepauze. Meer trivia: de grootste spermabank ter wereld staat in Århus, Denemarken. Altijd handig om te weten, toch?

Morgen heb ik een interview met de ISA organisatie. Dit staat voor International Student Ambassadors en ik heb me aangemeld als vrijwilliger voor het organiseren van activiteiten. Stiekem doe ik een gooi naar het organiseren van één evenement in het bijzonder: de maandelijke Quiz Night! Het lijkt mij erg leuk om hierbij betrokken te zijn en uiteraard zijn steekpenningen welkom. Ik ben vrij actief bezig op de universiteit: ik zit in de Quality Board, help mee met de introductie voor uitwisselingsstudenten, word lid van ISA, de filmorganisatie (premières bijwonen en voorstellingen organiseren), de Italiaanse organisatie (kook- en taallessen) en ik heb me aangemeld als onderwijsassistent voor het introductievak Programmeren.

Voor zo'n druk leven is het belangrijk om overal op tijd te zijn. Ik kan helaas niet compleet vertrouwen op het openbaar vervoer. Gelukkig is daar dat roestige stuk metaal op wielen, dat mij overal brengt waar ik heen moet.